De bonus van Bruno Tuybens: moraalridders en hun argumentatie

Bruno Tuybens (sp.a) kreeg tien jaar geleden als werknemer van KBC een bonus van 250.000 euro netto. Hij verdedigt zich vandaag met opvallende argumenten

Als Kamerlid voor sp.a trekt Tuybens hard van leer tegen bonussen voor bankiers, maar nu die boemerang in zijn gezicht terugslaat gebruikt hij krek dezelfde argumentatie als diegenen die hij in het vizier neemt.

Tuybens was, voor hij in 2005 staatssecretaris voor Overheidsbedrijven werd, aan de slag voor KBC en voorloper Kredietbank. Hij was onder meer bij het beurshuis KBC Securities actief in de handel in afgeleide producten op aandelen.

Hij deelde in de variabele vergoedingen voor KBC-personeel. In 1998 werd bij KBC Securities een fiscaal vriendelijk bonussysteem opgezet met warrants. De uitoefening daarvan was normaal pas mogelijk na vier jaar, maar werd een jaar vervroegd uit vrees dat door de om zich heen grijpende dotcomcrisis minder naar de kaderleden zou vloeien. Tuybens kreeg 292.000 euro bruto, waarvan netto 250.000 euro overbleef. Hij behoorde daarmee tot de top tien van bonusverdieners bij KBC Securities.

Aan de krant De Tijd die het nieuws vandaag brengt bedient Tuybens zich van een opvallende argumentatie: “Natuurlijk is het een hoog bedrag. Ik heb in die periode hard gewerkt en KBC grote winsten bezorgd. Daar heb ik een variabele vergoeding voor gekregen, maar niet meer of minder dan de andere senior-salesmensen. Het was ook een middel voor het bedrijf om zijn sleutelmensen aan zich te binden. In die periode werd ik immers gecontacteerd door Londense headhunters. Ik was ook niet betrokken bij de beslissing over die bonussen. Die werd genomen door het directiecomité en de raad van bestuur.’

‘Hard gewerkt, het bedrijf winst bezorgd, en passend in een internationale context van variabele vergoedingen om mensen aan boord te houden’. Tiens, zijn dat nu niet net die argumenten die de financiële wereld steeds gebruikt in hun verdediging voor de bonussencultuur, mijnheer Tuybens?