Waarom Vlaanderen België niet wil depanneren

© belga

België zit krap bij kas en rekent op de deelstaten om bij te springen. Vlaanderen kan dat, omdat het links en rechts wel wat kan besparen op overtollige kilootjes. Maar Vlaanderen wil dat niet, want ziet daar het nut niet meer van in. De houdbaarheidsdatum van de geldstromen in België is bereikt.

België heeft zichzelf vijf jaar de tijd gegeven om grote schoonmaak te doen in zijn rekeningen. Tegen 2015 moet de optelsom van de begrotingssaldi van alle overheden (van de kleinste gemeente tot de federale overheid, en alle niveaus daartussen), minstens gelijk zijn aan nul. Maar zoals de politieke kaarten nu liggen, is dat simpelweg uitgesloten. Want zo zeggen ingewijden: een begrotingsevenwicht tegen 2015 is pas mogelijk als de deelstaten (Vlaamse, Waalse en Brusselse gemeenschappen en gewesten) overschotten boeken vanaf 2012. Alleen, Brussel en Wallonië kunnen dat niet of nauwelijks – zelfs als ze het zouden willen. En Vlaanderen zou wel kunnen, maar wil niet.

Voor eigen deur vegen
“Begrotingsoverschotten op het niveau van de deelstaten lossen de budgettaire problemen van de federale regering en de sociale zekerheid niet op”, zegt Koen Algoed, kabinetschef van Vlaams minister van Begroting Philippe Muyters. “De federale regering moet voor eigen deur vegen en zelf een inspanning doen. Het is en blijft een verkeerde politiek van de federale overheid om die inspanning door te schuiven naar andere overheden of naar later (‘na de verkiezingen’). En wij doen al een grote inspanning door onze begroting tegen 2011 in evenwicht te brengen.”

Solidariteit
Voor de federale regering is dit best vervelende lectuur. Zij rekent op de solidariteit van de lagere overheden omdat haar rekeningen steeds meer gegijzeld worden de vergrijzingskosten. Die factuur valt voor 90 procent in de bus bij de federale regering en bij de sociale zekerheid. Het zijn deze uitgaven die er ook voor zorgen dan het begrotingstekort van ongeveer 20 miljard euro niet vanzelf zal verdwijnen naarmate de economie herneemt. En dus wordt er gekeken naar de sterkste schouders (Vlaanderen), die de minste vergrijzingskosten te dragen hebben (ook Vlaanderen), om hun steentje bij te dragen tot de sanering van de Belgische financiën.
Toch is er tot 2012 niet veel aan de hand. Tot dan is de Vlaamse begroting in lijn met de afspraken tussen alle overheden in dit land om het tekort in 2012 in de buurt van 3 procent te brengen.

Bijdrage
Vlaanderen doet zelfs een kleine extra inspanning, alstublieft Yves Leterme. Vanaf 2013 is het andere koek, want dan zou Vlaanderen een grotere begrotingsinspanning moeten leveren dan wat in het Vlaamse regeerakkoord staat. “De sanering van de Belgische financiën is veel meer een politiek dan een financieel probleem. Vlaanderen heeft ruimte zat om een inspanning te leveren, het wat bescheidener te doen, en dus te besparen. Vlaanderen kan perfect een bijdrage leveren via begrotingsoverschotten, maar wil dat niet omdat een aantal Vlaamse partijen daar politiek zwaar op heeft ingezet.”, zegt een waarnemer met de cijfers van de Vlaamse begroting in de hand.

De stap naar een Vlaams begrotingsoverschot zou nog meer besparingen vragen, of het opofferen van beleidskeuzes, maar dat is voor velen vandaag een brug te ver. Voor de Belgische staatsfinanciën is een begroting in evenwicht nog een verre droom.
Daan Killemaes

Een uitgebreide analyse van de Vlaamse begroting kan u deze week in Trends lezen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content