Om van de directie iets gedaan te krijgen en een sociaal conflict tot een goed einde te brengen, is het niet verstandig om stakingen van lange duur te organiseren.
Dat is een van de conclusies uit een studie die UCL-econoom Michel Capron maakte over de recente sociale conflicten bij drie multinationals: Carrefour, AB InBev en Brink’s.
Volgens Capron zijn kleine prikacties voldoende om de directie naar de onderhandelingstafel te lokken. Bij AB InBev gebeurde dit door de uitgang van de opslagplaats te blokkeren, bij Carrefour werd gekozen voor prikacties tijdens dagen dat de verkoop hoge toppen scheert. Staken tot de finish is dus niet nodig.
Capron benadrukt dat sociale onderhandelingen met behulp van een sociaal bemiddelaar maar kunnen slagen als zowel vakbonden als werkgevers voldoende onderhandelingsmarge laten. Dat heeft bij Carrefour geleid tot een sociaal plan dat door iedereen aanvaard werd. Bij Brink’s is dat niet gelukt. Niet alleen omdat er geen onderhandelingsmarge was, maar ook omdat volgens Capron “de directie ons stelsel van sociaal overleg compleet negeerde”.
Capron, zelf afkomstig uit de christelijke vakbond, is in zijn studie wel streng voor bedrijven die hun gelijk proberen te halen via een eenzijdig verzoekschrift bij de rechtbank of het gebruik van een lock-out, zoals AB InBev kort probeerde. Dit heeft volgens de UCL-econoom een averechts effect. Het versterkt de vastberadenheid van de vakbonden en op die manier is oplossing verder af dan ooit.
A.M.
