“We moeten terug naar de macht van het getal,” becommentarieert Wilfried Dewachter van de KULeuven, in een interview met Trends, de federale crisis. De prof.em. kiest voor: “Een confederaal België waarbij Vlaanderen en Wallonië een volwaardige stem krijgen in Europa.”
“CD&V had de 1,23 miljoen stemmen moeten uitspelen die ze samen met haar kartelpartner N-VA behaalde bij de vorige federale verkiezingen. Ze hadden de macht van het aantal moeten doen spelen. Zo werkt dat in een normaal functionerende democratie en na vier jaar kan de bevolking via verkiezingen zeggen wat ze ervan vindt.”
Voor de politoloog kan ons land maar blijven bestaan als Brussel zijn territoriale expansiedrang opgeeft en als het een goed beleidspatroon vindt. “Dat gaat onvermijdelijk via een gezamenlijk Waals-Vlaamse voogdij.” De academicus vindt dat de voorzitter van de Open Vld, Alexander De Croo, meer dan gelijk had “om de stekker uit die oeverloze onderhandelingen over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te trekken”.
Hij begrijpt niet hoe koninklijk bemiddelaar Jean-Luc Dehaene een pakket op tafel legde dat de Franstaligen tegemoetkwam. Dewachters stelling luidt: BHV is gesplitst voor de verkiezingen van het Brusselse gewest en van de provincie Vlaams-Brabant. Het komt er dus op aan dat gewoon door te trekken.
“We zitten in de complete institutionele anarchie. De politiek blokkeert alles. Maar wat belet mensen zoals de voorzitter van het VBO, Thomas Leysen; Luc Cortebeeck van het ACV en Rudy De Leeuw van het ABVV, centrale sociale akkoorden te sluiten voor Vlaanderen en Wallonië afzonderlijk? Ze verschuilen zich achter de politiek en gebruiken haar meer dan eens om geld te krijgen voor hun centrale sociale akkoorden. We zitten in België met twee maatschappijen en die hebben elk een ander sociaal en economisch profiel. Dus is er afzonderlijk overleg nodig.”
Dewachter vindt het kenschetsend voor de federale janboel dat aftredend premier Yves Leterme (CD&V) langer werken promoot en dat kort daarop vicepremier en minister van Arbeid, Joëlle Milquet (cdH) brugpensioen op 52 jaar goedkeurt bij chocoladeproducent Godiva in Brussel. De professor maakt de vergelijking met de Griekse toestanden en de druk die de Duitse bondskanselier, Angela Merkel, moet uitoefenen om in het zuiderse land een beweging op gang te doen komen die de Griekse maatschappij structureel verandert. “De leningen aan Griekenland zijn anders niet meer dan een pleister op een houten been.”
Voor de professor is niet Brussel de Gordiaanse knoop van België. “Wallonië zou voor aanhechting bij Frankrijk kunnen kiezen. Waarom doet het dat niet? Omdat de Waalse politieke leiders in het grotere Franse geheel niets zouden betekenen. Brussel heeft een groot probleem indien België uiteenvalt. In de logica van de Franstaligen moet Vlaanderen uit Brussel opstappen indien België verdwijnt. Ze beseffen niet welke problemen ze zich daarmee om de hals halen.”
“Wij groeien uit elkaar en we gaan uit elkaar. Laat ons dat, tot ieders voordeel, op de verstandigste manier doen. De domheid van de Bruxo-belge-elite belet dat. Hoe kunnen we de Walen duidelijk maken dat ze er alle belang bij hebben om in duo met Vlaanderen te werken?”
Boudewijn Vanpeteghem
