Jacques Rogge wordt als voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) geprezen voor zijn strakke aanpak. In leiderschap en diplomatieke vaardigheden heeft hij de nodige expertise verworven.
Door zijn vele internationale highprofilecontacten dient Rogge als positief uithangbord voor Vlaanderen in voor ons land politiek bijzonder sombere tijden. De tweede zogenaamde Informal Summit, die vandaag wordt gehouden in zijn geboortestad Gent, kan er alleen maar wel bij varen. Rogge zegde zijn steun toe aan het netwerkevenement voor decision makers, dat Vlaanderen duidelijker op de kaart wil zetten.
Deze informele top wordt geafficheerd als een belangrijke hefboom voor onze internationale uitstraling. Grootspraak?
Jacques Rogge: “Neen, je kunt nooit te ambitieus zijn voor je eigen zaak.”
Wat kunnen deelnemers aan zo’n evenement van u leren?
Jacques Rogge: “Ik heb zeker niet de pretentie om te zeggen dat ze veel van mij kunnen leren. Ik heb misschien een meer universele, encyclopedische kijk dan anderen, die meer in hun vakdomein zitten, maar dat betekent daarom niet dat ik lessen te geven heb. Dat is geen kwestie van braaf te zijn. Het is gewoon mijn aard. Ik ben een discreet, nederig iemand. Ik vind het niet nodig om te orakelen en grote uitspraken te doen. Mensen zijn volwassen genoeg om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Maar als iemand mij om advies vraagt, ben ik niet verlegen om dat te geven. En ik luister ook. Ik heb trouwens vaak boeiende gesprekken gehad met eersteklas politici, die mij zeer oprecht gezegd hebben welke moeilijkheden zij hadden om hun beleid te voeren. Ik heb daar zeer veel van geleerd.”
Wordt u in het buitenland vaak aangesproken over wat hier politiek reilt en zeilt?
Jacques Rogge: “Ik word al jaren aangesproken over het soms zeer vertekende beeld dat buitenlanders hebben van onze communautaire problemen. Mensen stellen zich vragen over de toekomst van België, over het moeilijk samenleven van de gemeenschappen. Zij zijn in het algemeen meer pessimistisch dan wijzelf. Uiteraard ben ik zelf ook heel bezorgd over de toekomst van ons land. En toch heb ik veel respect voor politici. Hun probleem is dat ze noodzakelijke beslissingen moeten nemen, maar telkens dreigen ze electoraal te worden afgestraft. De moeilijke dialoog tussen de gemeenschappen maakt wel dat ook de dialoog tussen de sportgemeenschappen er niet op vergemakkelijkt. Al is daar bij de atleten niets van te merken. Het is bij de bestuursorganen, met die stroeve structuur van een Vlaamse en een Franstalige federatie met daarboven een nationale koepel, dat het al eens mis kan lopen.”
Onze kansen om grote sportevenementen te organiseren, slinken daardoor wel.
Jacques Rogge: “De basisvoorwaarde is dat er langs beide kanten van de taalgrens een soort heilig pact moet zijn. Het EK voetbal met Nederland in 2000 was een succes, ook door de solidaire steun van de politieke wereld. Als we willen slagen voor de wereldbeker voetbal in 2018, of later ooit de Olympische Spelen, moet dat heilig pact hersteld worden.”
Be.L.
Het volledige interview leest u in Trends van deze week
