‘Het Midden-Oosten kan ons Vietnam worden’

Pierre Lagrange stond mee aan de wieg van het grootste hefboomfonds ter wereld. De invloedrijkste Belg in de Londense City praat over de terreurdreiging, het stimulusbeleid, zeepbellen, een brexit, regulitis en de zoektocht naar de juiste aandelen.

“Geen enkele vraag over zijn privéleven?”, fluistert de communicatieverantwoordelijke ons verwonderd toe na afloop van het interview. “Dat maken we zelden mee.” De voorbije jaren figureerde Pierre Lagrange meer dan hem lief is in de Britse tabloids. Jaar na jaar in het lijstje van bestbetaalde ‘hedgies‘ in de City , de duurste echtscheiding uit de Britse geschiedenis, eigenaar van een iconisch modemerk, lang haar, hoog rockstergehalte… Lagrange is gefundenes fressen voor de gespecialiseerde vakpers in het VK.

Wat de Britse schijnwerpers onderbelicht laten, is het indrukwekkende parcours dat de Belg reed. Na een carrière bij de zakenbanken JP Morgan en Goldman Sachs stampte Lagrange twintig jaar geleden met twee partners het hefboomfonds GLG uit de grond. In 2010 ging GLG op in MAN Group, vandaag het grootste hedgefund ter wereld met ruim 75 miljard dollar onder beheer. “De overname heeft ons zoveel sterker gemaakt op een moment dat het belangrijk is groot en sterk te zijn”, blikt Lagrange terug.

De Belg is onder meer lid van het directiecomité, voorzitter van MAN Asia en verantwoordelijk voor de wereldwijde aandelenportefeuille. “Ik ben betrokken bij de investeringsbeslissingen, maar ik ben meer de manager van onze investmentmanagers. Ik daag hun ideeën uit. Ik test hun overtuiging, hun investmentcases.”

Ook klantenrelaties onderhouden, behoort tot het takenpakket. En zo komt een bezoek aan ‘thuisland’ België in de agenda. Maar geen volle zaal deze keer. Terreurdreiging. Event afgelast. Toch is Lagrange uit Londen naar de verlaten hoofdstad van Europa gespoord. “Bang om naar Brussel te komen? Het zou beschamend zijn mocht ik niet meer naar België durven te komen.”

Krijgen de aanslagen in Parijs en de terreurdreiging in Brussel ook economische gevolgen?

Lagrange:“Niet onmiddellijk. Er is bestaat een risico dat we wegzinken in een soort Vietnam-moeras. In het Midden-Oosten is duidelijk een escalatie aan de gang waarvan het einde nog niet in zicht is. Economisch bestaat het gevaar dat de consumptie vertraagt. Niet omdat mensen hun kerstaankopen een paar dagen uitstellen door een lockdown, wel omdat het sentiment onder de bevolking omslaat. En dat op het moment dat we de consument echt nodig hebben om de economie aan de gang te krijgen. Het gevolg is dat er mogelijk meer stimulus van de centrale banken nodig zal zijn. Een vertrouwenscrisis kan zo mee het soepele monetaire beleid in standhouden.”

De Amerikaanse centrale bank staat nochtans op het punt haar nulrente af te schaffen. Dreigen ongelukken?

Lagrange: “Het grootste risico vandaag is een uitschuiver van de Federal Reserve. Daar begrijpen ze heel goed dat ze na die eerste renteverhoging niet onmiddellijk terug kunnen naar een nulrente. Anders verliest het beleid elke geloofwaardigheid. En dus is het heel belangrijk dat de VS niet opnieuw in een recessie sukkelen. Maar over twee weken is de hogere rente een feit. Ik zie niet wat hen nu nog op andere gedachten kan brengen.

“De gevolgen zijn moeilijk te voorspellen. De meeste investeerders kijken de kat nog uit de boom. Niemand wil de eerste zijn om het feest te verlaten, niemand wil zijn obligatieportefeuille nu al verkopen. Het is dus wachten tot beslissing valt. Wat dan? Het risico is dat iedereen tegelijk naar de uitgang snelt. En als de markt opdroogt, zijn de gevolgen niet te onderschatten.”

De Amerikaanse economie is al sterk hersteld. Komt een eerste renteverhoging in de VS niet te laat?

Lagrange:. “Nee, integendeel. Ik denk dat ze nog te vroeg komt. Maar het is blijkbaar moeilijk aan de druk te weerstaan. Nochtans wint de neerwaartse druk op de inflatie nog aan kracht (de daling van de grondstoffenprijzen en de stijging van de dollar, nvdr). Er is vandaag alleen gevaar voor inflatie in financiële activa.”

U bent dus beducht voor zeepbellen?

Lagrange: “Met een overschot aan geld riskeer je natuurlijk bubbels te creëren. Die zijn net bedoeld om de economie een boost te geven en het vertrouwen te herstellen. De vraag is hoe lang je wacht om ze leeg te laten lopen. En kan dat zonder slachtoffers te maken? Ik denk dat de centrale banken daar tot nu vrij aardig in geslaagd zijn. Ik geef hen het voordeel van de twijfel.

“Hier en daar manifesteren de bubbels zich al duidelijk. Denk aan de vastgoedprijzen in sommige landen, of de waarderingen voor niet-beursgenoteerde bedrijven, vooral in de technologiesector. Staatsobligaties met een negatieve rente zitten zelfs per definitie in een zeepbel. Maar die situatie kan nog lang duren. In aandelen? Nee, sommige markten zijn niet goedkoop, maar ik zie geen zeepbellen.”

Door de renteverhoging zal de dollar verder stijgen. Deelt u de vrees voor ongelukken in groeilanden met veel dollarschulden ?

Lagrange: “De markt slachtte de hele regio af uit anticipatie op de sterkere dollar. En sommige groeilanden zullen het inderdaad moeilijk krijgen hun dollarschulden te herfinancieren. Never catch a falling knife, luidt de beurswijsheid. Ik weet het. Maar de waarderingen beginnen er nu toch bijzonder interessant uit te zien. Dit is de laatste opstoot van een perfecte storm voor de groeilanden, met eerder ook de crash van de grondstoffenmarkten en de groeivertraging in China. Daarom is het nu wellicht nog net te vroeg. Vreemd genoeg is China het meest interessant, ondanks de twijfel over de groei. Het is niet afhankelijk van de uitvoer van grondstoffen of buitenlands kapitaal.

Zal de Europese Centrale Bank in tegenstelling tot de Fed de geldkraan nog verder opendraaien?

Lagrange: “Ik geloof dat er meer stimulus om komst is. Het beste is de mogelijkheden van het huidige inkoopprogramma te verruimen. Laat bijvoorbeeld de ECB toe infrastructuurobligaties op te kopen. Zo veranker je het ophalen van kapitaal voor belangrijke werken. Alle partijen zouden een mooie return kunnen halen, ook de maatschappij in het algemeen.”

Leeft de vrees voor het einde van de euro nog in de City?

Lagrange: “Nee, dat staat niet meer op de agenda bij investeerders. Er zijn twee grote risico’s vandaag in Europa. Ten eerste is er de vraag hoe hard de stoel van bondskanselier Angela Merkel wankelt door het migratiedebat. En wat betekent dat voor Duitsland? Merkel tast daar echt de grenzen af.

“Het tweede risico is dat het VK uit de Europese Unie stapt, een zogenoemde brexit. Het VK is een liberaal land dat zich meegesleurd voelt in de Europese hang naar een sociale welvaartsstaat. Het issue van de open grenzen komt daar nu bovenop. Maar ik verwacht een uitkomst zoals bij het Schotse referendum voor onafhankelijkheid. Mensen begonnen zich te bedenken toen duidelijk werd dat hun energiefactuur zou verdubbelen. So I have to pay for this? No way!“

Wat zou een brexit betekenen voor de City?

Lagrange: “In Europa zijn er geen rivalen voor de positie van Londen. Wat je wel riskeert, is dat de sector wegtrekt naar de VS en Azië. Naar de VS omdat het nu eenmaal de thuismarkt is voor veel spelers. En naar Azië omdat de sector daar veel minder gereguleerd is. En dat zou voor niemand goed zijn, een verlies voor heel Europa.”

Is de regulering van de financiële sector in het Westen te ver doorgeslagen?

Lagrange: (denkt heel lang na) “MAN behoort tot de grotere spelers. Strengere regels betekenen dat de kosten stijgen. Het loont dus om groter te zijn, terwijl kleine spelers van de markt verdwijnen. Op de markten kan je wel zien dat de slinger te ver is doorgeslagen. De banken hebben het moeilijk hun traditionele rol van tegenpartij te spelen, omdat ze minder risico’s op hun balans mogen nemen.”

Banken klagen dat ze te veel regels opgelegd krijgen, terwijl de hefboomfondsen ontsnappen aan de regulitis. Terecht?

Lagrange: “Er bestaat een verschil in regels, maar ook de aard van het beestje verschilt. Banken zetten een hefboom op spaargelden om er daarna investeringsactiviteiten mee op te zetten. Aan een vermogensbeheerder geven mensen een duidelijk mandaat om een bepaald rendement na te streven. Een wezenlijk verschil.”

Kan een fondsbeheerder nog het verschil maken in een wereld waar de centrale banken heersen en alle markten verbonden zijn?

Lagrange: “Beleggers denken verkeerdelijk dat het niet loont specifieke aandelen te selecteren als de markten zoals vandaag sterk verbonden zijn. Maar ook in tijden van grote correlatie zie je vaak een kloof tussen goede en slechte leerlingen in een sector. Sterker nog: aandelen bewegen misschien in dezelfde richting, maar dat betekent niet dat die kloof niet groeit.”

Beleggen draait dus ook nu om de selectie van winnaars?

Lagrange: “Absoluut, winnaars én verliezers. Je kan geld verdienen aan beide zijden. Vaak is het zelfs makkelijker om verliezers te vinden dan winnaars. Neem Tesla. God weet hoeveel dat bedrijf waard is. Maar je weet wel dat hun batterijtechnologie de winst van klassieke nutsbedrijven onder druk zal zetten, omdat we energie zullen opslaan in plaats van ze duur te kopen op piekmomenten. Je kunt makkelijk nagaan welke bedrijven kwetsbaar zijn voor die evolutie. Denk ook aan de grote investeringsprojecten die nog op de helling zullen komen als de olieprijs niet herstelt. Het is eenvoudig uit te maken wie dan de verliezers zullen zijn.”

Het is een cliché, maar de belangrijkste les voor beleggers blijft: maak je huiswerk ?

Lagrange: “Totally. Het loont misschien wel meer dan ooit. Een van de redenen is dat banken minder inkomsten halen uit bijvoorbeeld de uitvoering van transacties. En daarom investeren ze minder in research. Wat betekent dat je meer kan verdienen als je zelf grondig je huiswerk maakt.”

Jasper Vekeman en Daan Killemaes