De grootste grondstoffentrader ter wereld, Glencore, wil 12 miljard dollar ophalen voor nieuwe aanwinsten, zoals mijngroep Xstrata en trader Louis Dreyfus.
Trading- en mijngroep Glencore zou deze week zijn introductie aankondigen op de beurzen van Londen en Hongkong. Reuters schat de beurskapitalisatie op 60 miljard dollar.
Met 100 miljard dollar omzet net een maatje groter dan voedingsconcern Nestlé, farmaceuticareus Novartis of bankgroep UBS handelt Glencore in olie, gas en kolen, in landbouwproducten en mineralen. Meer dan een derde van de groepsomzet komt uit de grondstoffenhandel.
Wereldspeler
De discrete Zwitserse groep bezit wereldwijd voor bijna 15 miljard dollar aan mijnen, hoogovens en raffinaderijen, onder meer 34 procent in de Zwitserse mijnbouwgroep Xstrata, 7,8 procent in zinkbedrijf Nyrstar en 8 procent in de Russische aluminiumreus Rusal.
In Brussel is er een kantoor van Recylex, een recyclagebedrijf waarvan 32,2 procent in handen van Glencore. Recylex heeft fabrieken in Frankrijk en Duitsland voor recuperatie van propyleen en van zink en lood uit batterijen.
Afgelopen jaar realiseerde Glencore 40,7 procent meer winst dan in 2009 of 2,7 miljard euro netto. De vlugge jongens surfen op de belangrijkste supercyclus voor mineralen en grondstoffen sinds begin vorige eeuw, aangedreven door de vraag uit China en andere opkomende economieën. Klanten zijn wereldbedrijven als BP, Total, Exxon Mobil, ConocoPhilips, Chevron, Vale, Rio Tinto, ArcelorMittal, Sony en vele anderen.
Belgische links
Het tradinghuis werd in 1974 opgericht door de in Antwerpen geboren Amerikaan Marc Rich. In 1994 verkocht hij zijn bedrijf voor een half miljard dollar aan het management.
Marc Rich bestempelde de nieuwe topman, Ivan Glasenberg, als “briljant, met een scherpe intelligentie” — een waardige opvolger van de listige patriarch die Glasenberg in 1984 zelf had binnengehaald. Met een netwerk van 2000 traders, juristen en accountants in 40 landen, stoomt de locomotief door de wereldhandel in grondstoffen, voortgestuwd door winstdelingen onder partners en een bonuscultuur waar ze in Wall Street nostalgisch van worden.
Marktdominantie
Arrogant en briljant streven de jonge wolven van Glencore naar marktdominantie. Zo nodig smeden ze allianties met Russische oligarchen en Afrikaanse mijngroepen via goed geplaatste connecties. Deals zoals de manier waarop Glencore ‘Katanga Mining Ltd.’, de belangrijkste koper- en kobaltmijnen van Congo in 2009, overnam van de Belgisch-Copngolese zakenman George Forrest, hebben Glencore in de grondstoffenhandel op een niveau getild dat de positie van Goldman Sachs in de financiële wereld evenaart.
Op 27 juni 2006 kondigde de Belgisch-Congolese zakenman George Forrest in de Congolese mijnstad Kolwezi “de belangrijkste private industriële investering aan sinds de Congolese onafhankelijkheid”: 426 miljoen dollar. Maar in volle financiële wereldcrisis zagen de aandeelhouders van Katanga Mining Ltd. (genoteerd op de beurs van Toronto) in minder dan één jaar 98 procent van hun inleg in rook opgaan. Van de grootse plannen bleef niets over.
In januari sprong Glencore als reddende engel bij en verwierf 88 procent van Katanga Mining. Bij een koperprijs rond 10.000 dollar per ton wordt de beurswaarde van KML geschat op 3,2 miljard Amerikaanse dollar.
Op naar de top
Met de beursgang in Londen zou Glencore zijn ambitie waarmaken om een plaats te verwerven tussen het handvol majors dat de mijnbouwindustrie domineert, reuzen van het kaliber BHP Billiton, Freeport McMorran, Rio Tinto, Vale en Anglo American. Een notering in Hongkong vergemakkelijkt de toegang tot steenrijke Aziatische investeerders en de zogenaamde SWF (sovereign wealth funds) van China, Zuid-Korea en Singapore. Volgens de Sunday Times wordt al onderhandeld met China Investment Corp. en Qatar Investment Authority. De beursgang kan 12 miljard dollar opleveren. Naast consolidatie van bestaande expansieplannen zouden de oplopende schulden aangezuiverd worden.
E.B.
