Greg Parekh (financier in chemie en lifesciences): ‘Ik ben minder geschikt om voltijds CEO te zijn’

GREG PAREKH "Met enkelvoudige investeringsdeals heb je minder regelgevende druk." © Karel Deurinckx
Bert Lauwers
Bert Lauwers redacteur bij Trends

Bijna vier jaar na zijn vertrek als CEO van het biotechbedrijf Biocartis is Greg Parekh vanuit ons land volop actief als investeerder in lifesciences en chemie. Hij heeft lessen getrokken uit de fouten die hij maakte als CEO.

Ik houd van België, met zijn hoge levenskwaliteit en zijn kostenefficiëntie. Hier krijg je waar voor het geld dat je spendeert aan eten en entertainment, en bovendien is het vrij eenvoudig om van hieruit te reizen.” Die uitspraak zou zo uit een toeristisch promopraatje kunnen komen, maar aan het woord is Greg Parekh, de Amerikaans-Indiase ex-CEO van het Mechelse biotechbedrijf Biocartis. Die baan viel hem toen niet in de schoot. De 48-jarige Parekh was daarvoor het hoofd fusies en overnames van Novartis. Zo leidde hij de overname van de oogproductenspecialist Alcon, die later de partner van het Leuvense ThromboGenics werd. Parekh lijfde Alcon in voor 39 miljard dollar. In 2010 richtte hij New Rhein Healthcare op. De tweede operatie van die investeringsmaatschappij was het verwerven van een aanzienlijk belang in Biocartis, dat hij overnam van KBC. Een zitje in het bestuur van Biocartis werd het opstapje naar de baan van CEO.

Parekh legde de operationele lat meteen hoog. Maar hij raakte op ramkoers met stichter en sterke man Rudi Pauwels en met sterke vrouw Hilde Windels, en vertrok in de lente van 2013. Nu steekt Parekh de hand in eigen boezem. “Biocartis was een fantastische opleiding. Ik ben Rudi Pauwels dankbaar voor de kans die hij me heeft geboden. Maar het was mijn eerste ervaring als CEO en ik heb een aantal fouten gemaakt”, geeft Parekh toe. “Toch heb ik ook dingen juist gedaan. Ik had, vind ik zelf, een positieve invloed op het bedrijf. Of ik langer bij Biocartis had kunnen blijven? Als ik beter op enkele operationele punten en enkele people issues had gelet, had ik meer invloed gehad om ervoor te zorgen dat het bedrijf echt zou focussen op de Verenigde Staten. Daar zou het wel bij zijn gevaren. Al geef ik graag toe dat ik minder geschikt ben om voltijds CEO te zijn. Dit is meer iets voor mij”, stelt Parekh, die doelt op zijn uitdijende investeringsactiviteiten.

Enkelvoudige investeringsdeals

Bij zijn vertrek als CEO verkocht Parekh zijn belang in Biocartis aan Rudi Mariën, de ongekroonde koning van de Vlaamse biotechinvesteerders. Noodgedwongen, want vier jaar geleden telde elke duit in het zakje. “Ik kreeg bij Novartis als manager een loon en bonussen, maar ik heb die allemaal geïnvesteerd in New Rhein. We moesten methodisch te werk gaan, één investering per keer. Als ik Biocartis niet had verkocht, had ik geen geld gehad voor mijn volgende investering.” Die kwam er met het Amerikaanse Chase Pharmaceuticals.

“Met zulke enkelvoudige investeringsdeals heb je minder regelgevende druk. Het is een quick and dirty manier om snel een business op te starten”, zegt Parekh. Het prille Chase haalde in 2014 een bedrag van 25 miljoen dollar op, waarvan New Rhein samen met de co-investeerders Rothschild en Cipla 21 miljoen euro voor zijn rekening nam. Die investering heeft Parekh geen windeieren gelegd. Chase werd vorig jaar overgenomen door het Amerikaanse farmabedrijf Allergan, dat meteen 125 miljoen dollar op tafel legde en daar weldra 75 miljoen dollar bovenop gooit. Chase ontwikkelt een product tegen alzheimer en de toekomstige mijlpaalbetalingen kunnen oplopen tot 800 miljoen dollar. “Als het product op de markt komt, levert mij dat persoonlijk 150 miljoen dollar op”, lacht Parekh.

Lokaal en wereldwijd

New Rhein houdt na de exit bij Chase nog één investering over, die in het Duitse medische bedrijf Softhale. Parekh zorgde voor zaaikapitaal, versaste het bedrijf naar het Limburgse Diepenbeek en heeft de Vlaming Frank Pieters aangesteld als voorzitter en interim-CEO. “Een superkerel”, zegt Parekh over Pieters, die eerder werkte voor GSK, Teva en Cipla. Intussen hebben onder meer IWT en Vesalius Biocapital financiële steun toegezegd aan Softhale. “Nu spreken we met een groep lokale risicokapitaalverschaffers om in het kapitaal te stappen.”

Maar de tijd van de enkelvoudige fondsen heeft Parekh achter de rug. Sinds enkele weken werkt hij aan de oprichting van een klepper van 200 miljoen dollar, voor maximaal vijf investeringen. “We praten met familyoffices en welgestelde individuelen die willen instappen. Ik zou het ten zeerste op prijs stellen als ook sterke Belgische families zich bij ons voegen. Colruyt of Janssen? Inderdaad. Rudi Mariën? Ik zou verheugd zijn met hem te kunnen samenwerken. Hij is een rolmodel”, zegt Parekh, die er munt uit kan slaan dat zijn successen stilaan in het oog springen. “Ik heb zeker het voordeel dat mijn naam steeds bekender wordt in België, dus krijg ik ideeën toegestuurd. Mensen vragen zich af: moet ik met Greg praten? Dat is een groot voordeel.”

Parekh is dan ook geenszins van plan andere oorden op te zoeken. België blijft zijn uitvalsbasis. “Ik heb vier kinderen die hier graag naar school gaan. Vertrekken zou hen te veel uit evenwicht brengen. Maar ik heb me hier vooral gevestigd omdat het een comfortabele plaats is om te werken, en omdat we hier zowel lokaal kunnen investeren als bedrijven op een wereldwijde schaal kunnen ontwikkelen. Een andere reden is het sterke netwerk rondom het Vlaamse biotechinstituut VIB, waar veel landen alleen maar van kunnen dromen.”

Puur toeval

Met New Rhein investeert Parekh in levenswetenschappen, zeg maar farma, biotech en daaraan verbonden producten en diensten. Maar daarnaast is hij samen met zijn broer en zijn vader actief in de chemiesector. Zijn vader lanceerde in 1975 zijn eigen chemiebedrijf, dat later werd overgenomen door Parekhs broer. “Ik gebruik mijn vaardigheden als investeerder om nieuwe activiteiten te vinden”, zegt Parekh. Zo is hij met zijn familie eigenaar van het Mechelse Everlam, dat hoogwaardige kunststoffilms voor gelaagd veiligheidsglas produceert. Everlam was tot voor enkele jaren onder de naam Butacite een onderdeel van DuPont. De Amerikaanse chemiereus verkocht zijn wereldwijde activiteit voor kunststoffilm voor glas in 2014 aan het Japanse Kuraray. “Maar na protest van de Europese klanten werd Kuraray verplicht de Europese business van Butacite te verkopen. Wij boden 12 miljoen euro en wonnen het biedproces.”

Everlam produceert PVB, dat een eeuw geleden per toeval werd uitgevonden door een Franse scheikundige die stoffen aan het mengen was in een glazen beker. “De beker viel op de grond en brak, maar de stukken bleven samen”, legt Parekh uit. Inmiddels wordt PVB massaal gebruikt in voorruiten van auto’s, maar ook in architectuur, vooral in Europa. “In alle moderne gebouwen worden grote glaspartijen mogelijk door onze film. Dat heeft niet alleen ecologische voordelen, omdat het helpt een huis in de winter warm en in de zomer koel te houden, maar het dempt ook het geluid. Daarom hebben we meteen beslist te focussen op die architecturale markt.”

Door de overname verwierf Parekh een kantoor en een labo in Mechelen, plus een productiefaciliteit in het Duitse Hamm. Het labo en het hoofdkantoor worden later dit jaar samengevoegd in een nagelnieuw gebouw in Mechelen. “We hebben mondiale ambities”, zegt Parekh, die al een Amerikaans dochterbedrijf heeft opgericht, een kantoor in Brazilië heeft geopend en in Japan een verdeler heeft. Over de concurrentie maakt hij zich weinig zorgen. “Er zijn slechts vier spelers, dus supercompetitief is het niet. De markt groeit jaarlijks nog flink, doordat er steeds nieuwe toepassingen zijn en steeds meer mensen moderne gebouwen met veel glas willen. Er is dus plaats voor iedereen.”

Door de overname in Mechelen vertoeft Parekh vaak op een steenworp van Biocartis, dat eveneens in Mechelen-Noord is gevestigd. “Puur toeval, ik zweer het”, lacht Parekh. “DuPont had die locatie al in de jaren tachtig gekozen, lang voor Biocartis hier neerstreek. Maar het is wel gemakkelijk, want dankzij mijn periode bij Biocartis kende ik al alle broodjeszaken in de buurt en trucjes om het verkeer te omzeilen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content