De Belgische staat legt 4 miljard euro op tafel om Dexia Bank België (DBB) uit de groep te halen en waarborgt 54 miljard euro financiering voor de restbank. Dat houdt risico’s in.
De overheidsbeslissing om een gezonde Belgische bank te redden wordt vrij algemeen toegejuicht. Verschillende waarnemers wijzen erop dat 40 miljard euro Belgische spaardeposito’s nu niet meer naar Frankrijk getransfereerd zullen worden.
Maar dat is wat kort door de bocht. In de verkoopovereenkomst staat letterlijk dat ‘de intra-group fundingovereenkomsten aanvankelijk behouden blijven. Ze zullen gradueel worden afgebouwd, rekening houdende met het ritme van de desinvesteringen en met de mogelijkheden van het Franse filiaal DCL om de thesaurierol van DBB over te nemen.’ Lees: van zodra de Fransen het OK vinden.
De afscheuring van de Belgische tak zadelt Dexia Group op met een boekhoudkundig verlies van 3,8 miljard euro. Daardoor zakt het netto eigen vermogen van de groep tot 5,3 miljard euro, aldus berekeningen van KBC Securities.
Restbank
De afsplitsing van DBB is de eerste stap in de ontmanteling van Dexia Group. Een tweede deel van het verhaal is de creatie van een zogenaamde bad bank of restbank, die gewaarborgd wordt door België, Frankrijk en Luxemburg. Daarin komen naar schatting voor 200 miljard euro activa, waaronder voor 95 miljard euro obligaties die vooral aan de openbare sector zijn toegekend. Die leningen hebben een gemiddelde looptijd van 12,5 jaar en zijn op korte termijn heel moeilijk te verkopen.
Good bank?
Toch wil Dexia-CEO Pierre Mariani de term bad bank niet horen: “Het gaat om een obligatieportefeuille waarop we sinds 2008, met uitzondering van de Griekse overheidsobligaties, nauwelijks verlies geleden hebben.” Ook volgens premier Leterme en Dexia-bestuursvoorzitter Jean-Luc Dehaene zit er veel waarde in deze portefeuille. De eigenlijke rommel lijkt op het eerste gezicht beperkt: 12 miljard zijn Zuid-Europese overheidsobligaties, en 7,7 miljard heeft het statuut van rommelkredieten (geen rating of de rating van een junk bond).
Bad bank?
Maar Itinera-econoom Ivan Van de Cloot is duidelijk: “Natuurlijk zitten er ook slechte zaken in die portefeuille. Ik denk aan bepaalde gestructureerde kredieten. Als er alleen maar goede brokken zouden in zitten, waarom was de staatsgarantie dan nodig?”
De restbank krijgt voor 90 miljard euro waarborgen, volgens een verdeelsleutel 60,5% België, 36,5% Frankrijk en 3% Luxemburg. Dit is precies dezelfde verdeelsleutel als in 2008, toen de bank voor de eerste keer gered moest worden. Maar toen kenden de drie landen voor 150 miljard euro waarborgen toe.
“Drie jaar geleden was de nood veel groter”, beklemtoont Pierre Mariani. “Daarom konden we in 2008 geen operatie van deze omvang uitvoeren. Hadden we toen een restbank opgericht, dan waren er voor 300 miljard euro waarborgen nodig geweest. De voorbije jaren zijn we erin geslaagd de behoefte aan kortetermijnfinanciering te verminderen van 260 naar 96 miljard. Zonder dat werk hadden we vandaag deze stap niet kunnen zetten.”
Onverkoopbare banken
Mariani wijst er ook op dat de staatsgarantie ten belope van 90 miljard enkel geldt voor de financiering, en niet slaat op de activa. Naast de obligatieportefeuille komen er drie operationele entiteiten in de restbank: de Spaanse bank Dexia Sabadell, de Italiaanse bank Dexia Crediop en de Dexia Kommunalbank Deutschland. Deze drie banken moet Dexia – conform zijn met Europa overeengekomen herstructureringsprogramma – verkopen, maar het probleem is dat de drie banken in de huidige omstandigheden zo goed als onverkoopbaar zijn.
Dit betekent dat de overheden met hun 90 miljard waarborg Dexia in staat willen stellen om zijn obligatieportefeuille te financieren. De verkoop van activa zoals Dexia Asset Management, de Turkse Denizbank en de Luxemburgse vermogensbeheerder Dexia BIL moet naar schatting 10 miljard opleveren. En 100 miljard financiering moet de groep zelf zien dicht te fietsen.
Overheid koopt tijd
Op die manier koopt de overheid tijd voor Dexia. “De groep kan bij wijze van spreken al haar obligaties tot vervaldag bijhouden en amper met wanbetalingen geconfronteerd worden”, denkt een Franse bankier. Maar er zijn ook andere stemmen, die beweren dat Dexia zware verliezen kan incasseren op zijn restbank. “En dan is het maar hopen dat het eigen vermogen voldoende aangesterkt is door de desinvesteringen”, aldus een bron.
Patrick Claerhout
Lees een volledige stand van zaken van de ontmanteling van de Dexia-groep in Trends van donderdag 13/10.
