Alleen Di Rupo kan downgrade nog voorkomen

Het Dexia-dossier dreigt een rood spoor door de begrotingen van de komende jaren te trekken.

Wordt het Dexia-dossier een echt scharniermoment in onze sociaal-economische geschiedenis? Als dit dossier aanleiding geeft tot een serieuze neerwaartse bijstelling van de kredietwaardigheid van België (en de onderliggende entiteiten), dan wordt het antwoord op die vraag “ja”. En inderdaad, die downgrade kan nog moeilijk vermeden worden.

De regering schermt met het feit dat de kost van de aankoop van Dexia Bank België amper 1% van het BBP zal kosten zodat de schuldgraad van ons land nauwelijks omhoog gaat. De garantie voor Toxia (de bad bank met de toxische portefeuille van de oude Dexia) loopt echter op tot 15% van het BBP (ter vergelijking: voor Frankrijk gaat het om 2% van het BBP). Bovendien zal de Belgische staat deze garantie voor vele jaren moeten handhaven daar een enigszins ordentelijke afwikkeling van deze portefeuille tot 15 jaar en meer zal vergen. Neem daar ook nog de verliezen bij die o.m. via de Gemeentelijke Holding (genietend van een gewestwaarborg) geleden worden door de overheden en er doemt een plaatje op van zwaar potentieel beslag door het Dexia-dossier op de schuldcapaciteit van België & Co.

België geniet vandaag van Aa1-rating bij Moody’s, zijnde de op één na hoogste waardering. Net onder ons zit Spanje met een Aa2-rating. Het verschil in lange termijnrente (10 jaar) tussen ons en Spanje is ruim 1%punt. Op het geheel van de uitstaande Belgische staatsschuld gaat het dan om een potentiële jaarlijkse meerkost van 4 miljard. We houden er even geen rekening mee dat België nog een sport verder wegschuift op de ladder tot Aa3.

Contacten met de rating agencies leren dat er onder nog één strikte voorwaarde aan een afwaardering valt te ontsnappen, nl. een indrukwekkend programma van de volgende Belgische regering. Twee elementen staan daarin centraal. Ten eerste, een rigoureus budgettair saneringsprogramma waarin alle nadruk ligt op inperking van de uitgaven, vooral in de sociale zekerheid. Ten tweede, een programma met veel aandacht voor de aandrijvers van de economische groei, zijnde onder meer reglementering (arbeidsmarkt, vergunningen, administratieve lasten …) en fiscaliteit.

Het Dexia-dossier legt een enorme verantwoordelijkheid op de schouders van formateur di Rupo en zijn onderhandelingspartners. Komen zij wat het economisch en budgettair beleid met een variante op de originele nota di Rupo dan is een forse downgrade van België onvermijdelijk. De gevolgen daarvan zullen de komende jaren extra hard wegen op de begrotingen en noodzaken tot een veelvoud van de inspanningen die men vandaag uit de weg wil gaan.

Johan Van Overtveldt