VORIGE WEEK werd het seizoen van de nieuwjaarsrecepties afgetrapt door de nationale Voka-receptie. Dat evenement is uitgegroeid tot hét forum waar ondernemers, bedrijfsleiders en politici elkaar ontmoeten. Als ondernemer en volksvertegenwoordiger kijk ik er elk jaar naar uit. Op de receptie werd gepleit voor meer transparantie, minder regelneverij en minder administratieve lasten. Ook premier Charles Michel was het daar volmondig mee eens.
Deze federale regering boekt goede economische resultaten. Nooit waren zo veel mensen aan het werk, nooit waagden zo veel mensen zich aan het ondernemerschap. De flexi-jobs werden uitgebreid en de vennootschapsbelasting daalde. Goed zo.
VOKA-VOORZITTER Paul Kumpen knipoogde nog even naar de onrustige politieke Soedan-dagen en vroeg: “Neem ons de wind niet uit de zeilen.” Ik ben het met hem eens. Ondernemers en overheid hebben elkaar nodig. Wie onderneemt, wordt vroeg of laat geconfronteerd met de overheid. Zij bepaalt de spelregels en ze is tegelijk de lijnrechter van het spel.
Maar het is wel de bedoeling dat de spelregels op zijn minst een tijdje geldig blijven. Daar wringt het wat. Rechtszekerheid is een basisvereiste om langetermijnbeslissingen te kunnen nemen. Wie niet weet welke richting het beleid uitgaat, kan moeilijk zijn doel bereiken.
IK SPRAK VORIGE MAAND met een bevriende ondernemer uit de autosector. In de zomer werd aangekondigd dat de fiscaliteit voor hybride wagens zou veranderen. Er waren nog heel wat onduidelijkheden, die voor zijn klanten cruciaal waren. Het heeft lang geduurd tot er klaarheid kwam. Zijn verkopers wisten een hele tijd niet hoe ze hun klanten moesten adviseren. Het duurde tot 22 december voor de maatregelen werden aangenomen door het parlement. De regering moet maatregelen treffen, maar schep wel duidelijkheid. Als er wetten wijzigen, moeten ondernemers weten wat de implicaties op hun activiteiten zijn. Zo snel mogelijk.
De overheid bepaalt de spelregels. Maar het is wel de bedoeling dat die op zijn minst een tijdje geldig blijven.
EEN ANDERE ONDERNEMER in mijn streek werd geconfronteerd met wijzigende spelregels. Zijn bedrijf ligt in een ambachtszone in het Leuvense. Wie die regio kent, weet dat ambachtszones er zeer schaars zijn. De meeste industriezones zijn researchzones. De gewone schrijnwerker, drukkerij of productie-kmo kan zich daar niet vestigen, maar wel in een ambachtszone. De ondernemer vond wel zo’n ambachtszone en bouwde een pand om zijn activiteiten te laten groeien. Voor veel ondernemers is het vastgoed het appeltje voor de dorst. Het gebouw wordt na de verkoop van de exploitatievennootschap verkocht of verhuurd.
Maar voor de opmaak van een nieuw structuurplan in Leuven kwam er een openbaar onderzoek uit de lucht vallen, om te bekijken of de ambachtszone kan worden ingekleurd als groene corridor. Algemene verbijstering. Weg rechtszekerheid, weg pensioen.
IK WORD DAAR KWAAD VAN. Omdat je al heel wat hebt moeten ondernemen, alvorens je de middelen hebt om zo’n gebouw op te trekken. Omdat zulke beslissingen de toekomst van ondernemers hypothekeren. Omdat zulke beslissingen de ondernemingszin fnuiken.
Ondernemers verwachten van de overheid geen complexe subsidie-instrumenten of voordeelregelingen. Als het ondernemerschap een voetbalmatch zou zijn, dan is de rol van de overheid een lijnrechter te zijn en erop toe te zien wanneer de bal over de lijn wordt gespeeld. Het is niet de bedoeling af en toe een lijn te verleggen of het hele voetbalveld te verplaatsen.
Ondernemers, zoals ikzelf, willen een beleid dat duidelijk en rechtszeker is, en dat een context vormt waarin ze de vrijheid hebben om ongestoord te kunnen ondernemen. In de economische match zijn we aan de winnende hand, nu nog op het voetbalveld, waarvan de lijnen blijven vastliggen.
De auteur is general manager van Mastermail en Vlaams Parlementslid voor Open Vld.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier