Australië beslist

BILL SHORTEN De centrumlinkse Labor Party zal waarschijnlijk de algemene verkiezingen in mei winnen. © REU

In 2019 zullen de Australiërs harde keuzes moeten maken. Verbreekt het land zijn banden met de Britse monarchie? En wat met de toenemende Chinese invloed?

In 2019 zal een standbeeld worden opgericht voor William Ferguson in Dubbo, een provinciestadje in Nieuw-Zuid-Wales. Ferguson was een Aboriginal-activist die hielp bij de lancering van een burgerrechtencampagne voor de oorspronkelijke bevolking van Australië in 1937. Maar niet alleen zijn standbeeld zal in het middelpunt van de belangstelling staan. In 2019 moet het land ook beslissen hoe het een jaar later zal vieren dat kapitein James Cook het continent 250 jaar geleden opeiste voor Groot-Brittannië. Zijn standbeeld in Hyde Park in Sydney zegt over hem: “Ontdekte dit territorium in 1770. ” Eind 2017 werd het uit protest met graffiti overspoten.

De afkomst van de Aboriginals gaat 50.000 jaar terug. Velen zien de ‘ontdekking’ van Cook meer als een invasie. De standbeelden van Ferguson en Cook zullen allebei betrokken raken bij de geschiedkundige discussie die rond de herdenking van Cook zal oplaaien.

Sommige van die thema’s zullen we terugzien in de Australische politiek. In 2018 werd Malcolm Turnbull, een voorvechter van een vrije markt met een progressieve visie op de maatschappij, ontslagen door de conservatieve Liberal Party als haar leider en premier. Zijn kiezers stapten bij latere tussentijdse verkiezingen over op een onafhankelijke kandidaat. Daardoor raakte zijn opvolger Scott Morrison de meerderheid kwijt. De peilingen voorspellen dat de centrumlinkse Labor Party onder Bill Shorten de algemene verkiezingen in mei zal winnen. Zijn programma zal enigszins de lont uit het kruitvat halen. Hij belooft een referendum om de Aboriginals te erkennen in de grondwet en een niet-bindend referendum over de vraag of Australië z’n banden met de Britse monarchie moet verbreken om een republiek te worden.

Na een decennium van elkaar afwisselende leiders heeft Australië geen federale energiestrategie. Een ander probleem is hoe de toenemende Chinese invloed in het gebied rond de Pacific moet worden teruggedrongen terwijl China de belangrijkste handelspartner is. Als vriendschappelijk gebaar nodigde Australië China in 2018 uit om voor het eerst mee te doen met de tweejaarlijkse marine-oefeningen voor zijn noordkust. Maar de defensierelaties met Japan zullen zelfs nog inniger zijn. De twee landen praten over hun “parallelle strategische belangen”. Daarmee bedoelen ze hun ongerustheid over de Chinese militaire activiteit in de Zuid-Chinese Zee.

Immigratie

Na een record van 27 jaar zonder recessie zal het bruto binnenlands product (bbp) blijven stijgen. Maar zelfs daar loeren de gevaren. De econoom Saul Eslake heeft berekend dat de snelle groei van de Australische bevolking (die nam in 2017 met bijna 400.000 toe en rondde eind 2018 de kaap van 25 miljoen) verantwoordelijk is voor minstens de helft van de economische groei. De immigratie is dan weer voor twee derde van de bevolkingstoename verantwoordelijk. Maar de politici beginnen de immigratie de schuld te geven van de overvolle stadswegen en de hoge huizenprijzen. Oproepen om de stroom nieuwkomers in te dammen kunnen een gevaar betekenen voor het aanhoudende economische succes van Australië.

De auteur is correspondent voor Australië van The Economist

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content