Bromance blijft branden

De Noord-Koreaanse, de Zuid-Koreaanse en de Amerikaanse leider blijven inzetten op verzoening. Maar er zullen echte resultaten moeten komen.

Is het echt nog maar een jaar geleden dat het ernaar uitzag dat Donald Trump en de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong-un aanstuurden op een conflict door op te scheppen over wie de grootste kernknop had? In 2019 zullen we verder worden verbaasd door de positieve ontwikkelingen op het verdeelde Koreaanse schiereiland. Zit er misschien een Nobelprijs in voor de twee leiders en de koppelaar van deze uiterst onwaarschijnlijke bromance, de Zuid-Koreaanse president Moon Jae-in?

In 2019 zal Kim de spanning erin houden met kern- en raketproeven. Na drie topontmoetingen met Moon zal hij de eerste Noord-Koreaanse leider worden die de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul bezoekt. Tijdens de laatste top in Pyongyang sprak Moon 150.000 Noord-Koreanen toe. Dat was een buitengewone gebeurtenis. Maar dat was nog niet zo bevreemdend als het reality-tv-spektakel van de ontmoeting tussen de Amerikaanse en de Noord-Koreaanse leiders in mei in Singapore. De jonge dictator, die zijn oom heeft geëxecuteerd, zijn broer heeft vermoord en honderdduizenden Noord-Koreanen in goelags heeft opgesloten, werd uitgenodigd door Trump om een kijkje te nemen in The Beast, zijn gepantserde limousine.

Uit die bijeenkomst kwam een verklaring voort waarin Kim beloofde zijn kernarsenaal te ontmantelen in ruil voor veiligheidsgaranties en vreedzame betrekkingen met Amerika. Begin 2019 zal Trump Kims oprechtheid en genialiteit blijven prijzen. Sceptische Koreaanse stemmen zullen volhouden dat de overeenkomst het papier niet waard is. Ze zullen stellen dat Kim nooit zijn kernwapens zal opgeven en dat Trump zich in de luren laat leggen. Maar het zal toch nog een tijdje duren voordat ze kunnen zeggen: “Zie je wel?” Trump, Kim en Moon zullen niet zo snel de top-downdiplomatie opgeven die hun lot heeft verbonden.

Dat triumviraat maakt deze verzoeningspoging zo anders. Als alles goed gaat, zijn de implicaties voor de economie, de veiligheid en de strategie verbijsterend. De leiders hebben alle drie een trend doorbroken. In tegenstelling tot wijlen Kim Jong-il gelooft Kim Jong-un niet dat isolatie en onvoorspelbare agressiviteit de veiligheid van zijn regime ten goede komen. Moon is een vooruitstrevende man die verkozen werd na corrupte en cynische, rechtse regeringen. Trump voelt dan weer aan dat hij geschiedenis kan schrijven als de man die de grootste nucleaire dreiging op aarde heeft opgeheven.

Vredesverklaring

De realityshow zal in 2019 dus nog een tijdje voortduren. Kim en zijn vrouw zullen de Trumps ontmoeten. Er kan zelfs een derde top komen. Er zal worden gezwaaid met een soort vredesverklaring die oproept de Koreaanse Oorlog formeel te beëindigen.

Maar op een gegeven moment moeten er echte resultaten komen. Kim zal zijn kernwapenarsenaal moeten ontmantelen. Omdat Trump z’n ambtstermijn al snel ten einde loopt, zal hij een verdrag willen sluiten. Dan zal de druk vooral bij Moon liggen. Als de Zuid-Koreaanse leider de VN er niet van kan overtuigen sommige sancties tegen Noord-Korea te versoepelen, dan verliest Kim misschien elke belangstelling voor kernontwapening. Maar als Moon Kim al te enthousiast in de armen sluit, zullen de haviken in de regering-Trump hun ongerustheid daarover uiten.