200 jaar veiligheidsbeleid

© Getty Images/iStockphoto

Kan je het heden beter begrijpen als je het verleden kent? Volgens de Nederlandse historica Beatrice de Graaf richten we ons te vaak op de invloed van de beide wereldoorlogen om onze samenleving te begrijpen. Het inzicht in de ontwikkelingen van de negentiende eeuw zijn we grotendeels verloren omdat we de tijd na Napoleon reduceren tot de aanloop naar de wereldoorlogen. Nochtans was het jaar 1815 even belangrijk om de hedendaagse maatschappelijke vraagstukken te begrijpen.

De Graaf reconstrueert het internationale veiligheidsbeleid na Waterloo. De bevolking hunkerde naar orde, rust en stabiliteit na 25 jaar onafgebroken oorlog en chaos. In die periode ontstonden de nationale veiligheidsstaten zoals we die vandaag kennen. Ze gingen bovendien structureel samenwerken. Een nieuwe Europese Verdedigingsgemeenschap moest zorgen voor rust en veiligheid. In hun strijd tegen de terreur voerden de mogendheden ook allerlei nieuwigheden in als paspoorten, optische telegrafen, grenscontroles en internationale signalementen van voortvluchtige terroristes en assassijnen.

Beatrice de Graaf, Tegen de terreur. Hoe Europa veilig werd na Napoleon. Uitgeverij Prometheus, 536 blz., 27,50 euro
Beatrice de Graaf, Tegen de terreur. Hoe Europa veilig werd na Napoleon. Uitgeverij Prometheus, 536 blz., 27,50 euro

De Graaf is hoogleraar geschiedenis van de internationale betrekkingen aan de Universiteit Utrecht. Ze onderzoekt de geschiedenis van terrorisme, oorlog en geweld. Ze verschijnt geregeld in de Nederlandse media als terrorisme-expert. Ze publiceerde eerder onder meer Gevaarlijke vrouwen, Theater van de angst en Terrorists on Trial. Dit jaar werd haar werk bekroond met de hoogste Nederlandse wetenschappelijke onderscheiding, de Stevinpremie.

Tegen de terreur is een lijvig academisch werk over de internationale diplomatieke inspanningen om de politieke instabiliteit te beteugelen na 1815.

Voor het boek dook De Graaf vijf jaar in de archieven, op zoek naar verhalen die nog niet waren verteld. Reisverhalen van vrouwen, bijvoorbeeld. Daarmee geeft ze een inkijk in het veiligheidsgevoel van gewone burgers. In de negentiende eeuw vroegen zij dat de machthebbers maatregelen zouden nemen tegen de onveiligheid, dat ze met beleid zouden komen, dat ze hen zouden beschermen. Het denken dat de staat ons kan beschermen, is een product van 1815. En nog altijd brandend actueel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content